Veertig jaar geleden kwam ik – 35 jaar oud – in
de Jellinek terecht. Niet lang daarvoor had ik een
goede bekende om raad gevraagd. Hij zei: ‘Het
woord drank staat met grote letters op je voorhoofd’.
Dat kwam aan als een mokerslag. Opeens
doorzag ik mezelf en de situatie. Ik capituleerde
zonder enige aarzeling en had vanaf dat moment
nog slechts het verlangen iets aan mijn drankprobleem
te doen. Hij wist me bovendien hulp te bieden.
Niet bij een dokter, maar bij een lotgenoot,
een voormalig patiënt van de kliniek en actief in
de AA. Vaak kwamen mensen van AA langs en ik
begon, zodra mogelijk, met het wekelijkse groepsbezoek.
Vanaf dit moment is alles in mijn bestaan
gaan veranderen. Ik leerde luisteren, lachen en –
eigenlijk voor ’t eerst: Leven.
Het volgende hoofdstuk in mijn ontdekkingsreis
heette Verbazing. Het lijkt alsof mensen weerstand
ontwikkelen zodra het over behandeling of ‘de zelfhelpgroep’ gaat. Ik hoorde allerlei kritische
redeneringen, waaruit zou moeten blijken dat al
die zaken niet helpen. Misschien heeft dat te
maken met de angst afstand te moeten doen van
het beproefde en geliefde middel. Want de kern
van verslaving is dat de verslaafde geen reële kijk
meer heeft op zichzelf en zijn situatie.
Net zo weerbarstig is het ontwikkelen van een
nieuw leven. Ik geloof dat verslaving in essentie
voortkomt uit het niet kunnen accepteren van een
bestaand tekort in jezelf. Zodra je erin slaagt de
verslaving te stoppen, begint pas het echte werk.
De rest van je leven is er dan nog heel wat te
doen. Je hebt daar je handen vol aan, en soms
meer dan dat. Verwacht echter niet van hulpverleners
dat ze dat deel van je leven ook nog eens
voor je invullen. Dat moet je zelf doen. Juist in
dat opzicht heb ik zo onnoembaar veel geleerd
van de zelfhelpgroep. Na al die jaren vind ik het
nog steeds een voorrecht wekelijks aan tafel te
schuiven om te luisteren naar en te praten over
alles wat mensen met een verslavingsachtergrond
bezighoudt.
De verslavingszorg moet de patiënt helpen om
niet meer te gebruiken en de voorwaarden scheppen
om een leven op te bouwen. De zelfhelpgroep,
bestaande uit lotgenoten, kan je helpen te
leren leven in vrijheid. Maar alles valt of staat
met je eigen keuze. En dat is heel wat anders dan
het definiëren van verslaving als een chronische
ziekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten