| Persbericht 11 november 2010 | |
|
dinsdag 23 november 2010
Persbericht UvT 11 november 2010
donderdag 11 november 2010
'Erken patiënt als ervaringsdeskundige' - BNR Nieuwsradio
'Erken patiënt als ervaringsdeskundige'
UTRECHT (ANP) – Psychiatrische patiënten weten als 'ervaringsdeskundige’ vaak wat een goede oplossing is voor henzelf, maar hulpverleners maken daar nauwelijks gebruik van. Op dat gebied kan bij zorginstellingen in de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ) nog veel verbeterd worden.
Dat staat in het onderzoek van Jean Pierre Wilken, lector Participatie, Zorg en Ondersteuning bij het Kenniscentrum Sociale Innovatie van Hogeschool Utrecht. Hij promoveert vrijdag hierop aan de Universiteit van Tilburg. Voor het onderzoek volgde Wilken een groep mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen. Volgens Wilken is het belangrijk dat hulpverleners goed luisteren naar oplossingen die door cliënten zelf worden aangedragen.
dinsdag 9 november 2010
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
In behandeling (EVD binnen de GGZ)
Binnen de reguliere behandeling binnen de GGZ wordt ervaringsdeskundigheid ingezet. Het inzetten van ervaringsdeskundigen binnen de behandeling werkt drempelverlagend. Door het inzetten van de eigen ervaring ontstaat er hoop en vertrouwen wat de motivatie voor behandeling en herstel vergroot.
Dit gebeurt middels:
- Het bezoeken van cliënten
- Inloopspreekuur
- Algemene praktijkondersteuning
- Psycho-educatie
Bezoek cliënten
Ziekenhuis of afdeling
Het bezoek van de medewerker/vrijwilliger van Eventus bestaat uit een (groeps-)gesprek, waarin verschillende thema's aan bod kunnen komen. Er is ruimte voor inbreng van de cliënten en het uitwisselen van ervaring. Onderwerpen die aan bod komen zijn accepteren van het ziek zijn, de strijd met de verpleging, een gevoel van onbegrip, acceptatie en motivatie van het gebruik van medicatie. Cliënten vinden het prettig om zich te kunnen uiten over de moeilijkheden die zij tegenkomen op de afdeling. Het is immers anders om dit te delen met een ervaringsdeskundige dan met een behandelaar. Juist wanneer je in deze fase van je leven staan, is er sprake van vereenzaming en kan lotgenotencontact erg belangrijk zijn. De periode voor je in behandeling gaat is moeilijk en zwaar. Maar ook de acceptatie van opname, is vaak een pijnlijk proces. Steun en herkenning is hierbij van groot belang.
Thuis
Soms is de drempel om de deur uit te gaan erg hoog, terwijl er wel behoefte is aan contact met anderen om vereenzaming te voorkomen. Voor die momenten is het mogelijk dat een ervaringsdeskundige van Eventus op bezoek komt. Samen kijk je waar iemand behoefte aan heeft. Soms is dat een goed gesprek, soms is dat samen een blokje omgaan, soms is alleen er zijn al voldoende.
Inloopspreekuur
Tijdens het inloopspreekuur komt een ervaringsdeskundige op locatie. Gedurende een vastgestelde tijd is er de ruimte voor cliënten of anderszins geïnteresseerden om vragen te stellen, ervaringen uit te wisselen of informatie te ontvangen over psychische stoornissen.
Praktijkondersteuning Algemeen
Ter ondersteuning van de reguliere hulpverlening is een ervaringsdeskundige van Eventus beschikbaar voor vragen van hulpverleners en neemt ook deel aan teamoverleg of vergaderingen. Ook kan een ervaringsdeskundige actief ingezet worden in een behandelteam. Een ervaringsdeskundige maakt dan deel uit van het team, voert gesprekken en onderneemt activiteiten met de cliënten.
Psycho-Educatie
Binnen het therapieprogramma krijgen cliënten vaak wekelijks een uur psycho-educatie. Tijdens dit uur worden cliënten op educatieve wijze geïnformeerd over stoornissen, gevolgen, oorzaken, behandeling etc. Er is ruimte voor de inbreng van de cliënten, aansluitend op het thema. Voor het verder uitwerken van persoonlijke thema's worden cliënten verwezen naar andere therapieblokken.
Psycho-educatie wordt gegeven door een professionele hulpverlener en een ervaringsdeskundige van Stichting Eventus. Thema’s die in deze bijeenkomsten aan bod komen zijn: de kenmerken, de gevolgen (lichamelijk, sociaal en psychisch), belang van medicatiegebruik etc. Daarnaast is er ook ruimte voor de eigen inbreng van cliënten.
Activiteiten begeleiding
Een ervaringsdeskundige begeleidt binnen de afdeling of behandeling verschillende activiteiten. Denk hierbij aan dagelijkse dingen zoals een rondje door de stad, boodschappen doen, een plan maken voor het weekend, hulp bij resocialisatie etc. Wat de ervaringsdeskundige bij kan dragen is afhankelijk van de regels en afspraken van de instelling.
Ervaringsdeskundigheid ontbreekt nog steeds in topfuncties | LinkedIn
http://www.linkedin.com/groupAnswers?viewQuestionAndAnswers=&discussionID=28662814&gid=1850583&commentID=25912177&trk=view_disc
Ervaringsdeskundigheid ontbreekt nog steeds in topfuncties
Steeds vaker worden ervaringsdeskundigen ingezet in de langdurende zorg. Maar meestal belanden zij in laagbetaalde, zorggerelateerde functies. De tijd is rijp om het beroep ' ervaringsdeskundige' te professionaliseren en ervaringsdeskundigen hoger te scholen. Alleen dan kunnen zij invloedrijke posities gaan bekleden. Zie ook het korte opiniestuk in Psy. Ik ben benieuwd naar de meningen over dit thema.
psy.nl psy.nl
woensdag 3 november 2010
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
Ervaringsdeskundigheid binnen behandeling
In behandeling (EVD binnen de GGZ)
Binnen de reguliere behandeling binnen de GGZ wordt ervaringsdeskundigheid ingezet. Het inzetten van ervaringsdeskundigen binnen de behandeling werkt drempelverlagend. Door het inzetten van de eigen ervaring ontstaat er hoop en vertrouwen wat de motivatie voor behandeling en herstel vergroot.
Dit gebeurt middels:
- Het bezoeken van cliënten
- Inloopspreekuur
- Algemene praktijkondersteuning
- Psycho-educatie
Bezoek cliënten
Ziekenhuis of afdeling
Het bezoek van de medewerker/vrijwilliger van Eventus bestaat uit een (groeps-)gesprek, waarin verschillende thema's aan bod kunnen komen. Er is ruimte voor inbreng van de cliënten en het uitwisselen van ervaring. Onderwerpen die aan bod komen zijn accepteren van het ziek zijn, de strijd met de verpleging, een gevoel van onbegrip, acceptatie en motivatie van het gebruik van medicatie. Cliënten vinden het prettig om zich te kunnen uiten over de moeilijkheden die zij tegenkomen op de afdeling. Het is immers anders om dit te delen met een ervaringsdeskundige dan met een behandelaar. Juist wanneer je in deze fase van je leven staan, is er sprake van vereenzaming en kan lotgenotencontact erg belangrijk zijn. De periode voor je in behandeling gaat is moeilijk en zwaar. Maar ook de acceptatie van opname, is vaak een pijnlijk proces. Steun en herkenning is hierbij van groot belang.
Thuis
Soms is de drempel om de deur uit te gaan erg hoog, terwijl er wel behoefte is aan contact met anderen om vereenzaming te voorkomen. Voor die momenten is het mogelijk dat een ervaringsdeskundige van Eventus op bezoek komt. Samen kijk je waar iemand behoefte aan heeft. Soms is dat een goed gesprek, soms is dat samen een blokje omgaan, soms is alleen er zijn al voldoende.
Inloopspreekuur
Tijdens het inloopspreekuur komt een ervaringsdeskundige op locatie. Gedurende een vastgestelde tijd is er de ruimte voor cliënten of anderszins geïnteresseerden om vragen te stellen, ervaringen uit te wisselen of informatie te ontvangen over psychische stoornissen.
Praktijkondersteuning Algemeen
Ter ondersteuning van de reguliere hulpverlening is een ervaringsdeskundige van Eventus beschikbaar voor vragen van hulpverleners en neemt ook deel aan teamoverleg of vergaderingen. Ook kan een ervaringsdeskundige actief ingezet worden in een behandelteam. Een ervaringsdeskundige maakt dan deel uit van het team, voert gesprekken en onderneemt activiteiten met de cliënten.
Psycho-Educatie
Binnen het therapieprogramma krijgen cliënten vaak wekelijks een uur psycho-educatie. Tijdens dit uur worden cliënten op educatieve wijze geïnformeerd over stoornissen, gevolgen, oorzaken, behandeling etc. Er is ruimte voor de inbreng van de cliënten, aansluitend op het thema. Voor het verder uitwerken van persoonlijke thema's worden cliënten verwezen naar andere therapieblokken.
Psycho-educatie wordt gegeven door een professionele hulpverlener en een ervaringsdeskundige van Stichting Eventus. Thema’s die in deze bijeenkomsten aan bod komen zijn: de kenmerken, de gevolgen (lichamelijk, sociaal en psychisch), belang van medicatiegebruik etc. Daarnaast is er ook ruimte voor de eigen inbreng van cliënten.
Activiteiten begeleiding
Een ervaringsdeskundige begeleidt binnen de afdeling of behandeling verschillende activiteiten. Denk hierbij aan dagelijkse dingen zoals een rondje door de stad, boodschappen doen, een plan maken voor het weekend, hulp bij resocialisatie etc. Wat de ervaringsdeskundige bij kan dragen is afhankelijk van de regels en afspraken van de instelling.
donderdag 28 oktober 2010
Psy: Bemiddelingsbureau voor ervaringsdeskundigen
Bemiddelingsbureau voor ervaringsdeskundigen
Cliëntenorganisatie Door en Voor brengt werkgevers en ervaringsdeskundigen met elkaar in contact. Ze put hiervoor uit een databank met tachtig potentiële werknemers. De databank is een succes, laat de stichting weten.
Door en Voor bemoeit zich niet met loonafspraken, maar brengt werkgevers en ervaringsdeskundigen alleen met elkaar in contact. Coördinator Gerjan Bömer legt uit hoe de stichting dat aanpakt: ‘Als we een telefoontje of mailtje krijgen van een werkgever - bijvoorbeeld een gemeente of een ggz-instelling die op zoek is naar ervaringsdeskundigen - raadpleegt een van onze medewerkers de databank.’
Unieke kwaliteiten
‘We selecteren op unieke kwaliteiten’, zegt Bömer. ‘Zoekt een gemeente iemand voor een advies over de Wmo dan is het een pre als de ervaringsdeskundige beleidsmatig kan denken. Gaat het over herstelvisie dan is het gemakkelijk als de ervaringsdeskundige al eens wat in de hulpverlening heeft gedaan. Bij meer geschikte kandidaten, starten we een sollicitatieprocedure.’
Heikel punt
Bömer erkent dat het loon nog een heikel punt is. ‘De meeste ervaringsdeskundigen hebben een uitkering. Ze mogen jaarlijks niet meer bijverdienen dan 1500 euro.’
Deels ligt dat probleem ook bij de werkgevers die nog niet gewend zijn voor ervaringsdeskundigheid te betalen. ‘Vaak krijgen ervaringsdeskundigen niet meer dan een dikke cadeaubon, maar gezien hun uitkering zijn sommige ervaringsdeskundigen daar wel blij mee.’
400 belastingaangiftes
Behalve dat de stichting beschikt over de databank, voert ze ook andere taken uit. Zo geven ervaringsdeskundigen via Door en Voor onder andere patiëntenvoorlichting over de invoer van de crisiskaart, verzorgen ze cursussen in herstel en empowerment en lichten ze gemeenten voor over de Wmo. Daarnaast runt de stichting vrijwilligersprojecten zoals het helpen van cliënten met de belastingen. Bömer: ‘In de afgelopen drie jaar zijn er via onze stichting 400 patiënten geholpen met hun belastingen.’ (JH)
Stichting Door en Voor. Bereikbaarheid: ma,wo,vrij 13.30-16.30 T: 073-64-6401752
Klik hier voor meer informatie. www.doorenvoor.nl
© Psy 21-07-2008
Psy: Meeste ervaringsdeskundigen werken voor nop
Meeste ervaringsdeskundigen werken voor nop
Het aantal ervarings-deskundigen dat in dienst is bij een ggz-instelling groeit. Meestal zijn ze niet in loondienst, maar werken ze onbetaald als voorlichter of cursusleider. ‘We hebben nog een wereld te winnen’, zegt Fred Verdouw van de Vakvereniging voor ervaringswerkers.
GGZ Nederland heeft in de zomer, samen met de Vakvereniging voor ervaringswerkers in & rondom de GGZ (VvE), een enquête gehouden onder ggz-instellingen naar de inzet van ervaringsdeskundigen. Van de 44 instellingen die aan het onderzoek meededen, waren bij het merendeel – 28 instellingen – een of meer ervaringsdeskundigen werkzaam. Bij de een ging het om één cliënt, maar er zijn ook instellingen waar meer dan vijftig ervaringsdeskundigen aan het werk zijn. Meestal als voorlichter, cursusleider of trainer en als ervaringswerker in wijkteams (ACT).
Instellingen die geen gebruik maken van ervaringsdeskundigen, noemen als belangrijkste reden dat er onvoldoende geschikte functies beschikbaar zijn.
Beperkt aantal uren werkzaam
De meeste ervaringsdeskundigen werken als onbetaalde kracht. Dat geldt zeker voor functies als gastheer/vrouw, voorlichter en cursusleider. De ervaringswerkers in wijkteams en begeleiders worden meestal wel voor hun werk betaald, al worden ze betrekkelijk laag ingeschaald.
Enkele instellingen lieten weten dat de ervaringsdeskundigen niet bij hen in dienst zijn, maar dat ze op detacheringbasis ingezet worden. Ze krijgen dan wel betaald.
Bij veel instellingen zijn de ervaringsdeskundigen maar een beperkt aantal uren werkzaam. De precieze omvang van hun werkzaamheden is onbekend.
Meer toekomstperspectief
In het binnenkort te verschijnen visiedocument voor de langdurige zorg pleit de brancheorganisatie voor een grotere inzet van ervaringsdeskundigen binnen de ggz. Dit zou hun herstel ten goede komen. Fred Verdouw van de VvE sluit zich daar volmondig bij aan. ‘Waar het ons als vakvereniging om te doen is, is cliënten meer toekomstperspectief te geven. En werken als ervaringsdeskundige is daar een goed voorbeeld van.’
Lappendeken
Wel is het nodig dat er duidelijke, uniforme functieomschrijvingen komen die bij alle instellingen gelden. ‘Nu is het een lappendeken.’ Ook moet het werk wat ervaringsdeskundigen verzetten naar waarde betaald worden, net zoals dat bij professionals het geval is. ‘Hoewel sommigen in een mooie schaal zitten, zijn de meeste ervaringswerkers onderbetaald. Ze hebben wel vaak een uitkering. Maar beter zou het zijn als ze gewoon van hun werk kunnen leven.’ (MvK)
dinsdag 28 september 2010
Zelfhelp leert je leven. Dees Postma
Veertig jaar geleden kwam ik – 35 jaar oud – in
de Jellinek terecht. Niet lang daarvoor had ik een
goede bekende om raad gevraagd. Hij zei: ‘Het
woord drank staat met grote letters op je voorhoofd’.
Dat kwam aan als een mokerslag. Opeens
doorzag ik mezelf en de situatie. Ik capituleerde
zonder enige aarzeling en had vanaf dat moment
nog slechts het verlangen iets aan mijn drankprobleem
te doen. Hij wist me bovendien hulp te bieden.
Niet bij een dokter, maar bij een lotgenoot,
een voormalig patiënt van de kliniek en actief in
de AA. Vaak kwamen mensen van AA langs en ik
begon, zodra mogelijk, met het wekelijkse groepsbezoek.
Vanaf dit moment is alles in mijn bestaan
gaan veranderen. Ik leerde luisteren, lachen en –
eigenlijk voor ’t eerst: Leven.
Het volgende hoofdstuk in mijn ontdekkingsreis
heette Verbazing. Het lijkt alsof mensen weerstand
ontwikkelen zodra het over behandeling of ‘de zelfhelpgroep’ gaat. Ik hoorde allerlei kritische
redeneringen, waaruit zou moeten blijken dat al
die zaken niet helpen. Misschien heeft dat te
maken met de angst afstand te moeten doen van
het beproefde en geliefde middel. Want de kern
van verslaving is dat de verslaafde geen reële kijk
meer heeft op zichzelf en zijn situatie.
Net zo weerbarstig is het ontwikkelen van een
nieuw leven. Ik geloof dat verslaving in essentie
voortkomt uit het niet kunnen accepteren van een
bestaand tekort in jezelf. Zodra je erin slaagt de
verslaving te stoppen, begint pas het echte werk.
De rest van je leven is er dan nog heel wat te
doen. Je hebt daar je handen vol aan, en soms
meer dan dat. Verwacht echter niet van hulpverleners
dat ze dat deel van je leven ook nog eens
voor je invullen. Dat moet je zelf doen. Juist in
dat opzicht heb ik zo onnoembaar veel geleerd
van de zelfhelpgroep. Na al die jaren vind ik het
nog steeds een voorrecht wekelijks aan tafel te
schuiven om te luisteren naar en te praten over
alles wat mensen met een verslavingsachtergrond
bezighoudt.
De verslavingszorg moet de patiënt helpen om
niet meer te gebruiken en de voorwaarden scheppen
om een leven op te bouwen. De zelfhelpgroep,
bestaande uit lotgenoten, kan je helpen te
leren leven in vrijheid. Maar alles valt of staat
met je eigen keuze. En dat is heel wat anders dan
het definiëren van verslaving als een chronische
ziekte.
Betaalde ervaringsdeskundigen: Criticasters van de hulpverlening
alleen een paar cursusjes in ervaringsdeskundig werken niet redt.’
Even later zie ik tijdens een huisbezoek bij een van zijn
cliënten hoe hij te werk gaat. Zij is een vrouw van begin dertig,
verslaafd, depressief, blut en wanhopig. Ontspannen en alert
voert Roland een gesprek met haar. Daarbij verwijst hij regelmatig
naar zijn eigen verleden als verslaafde en patiënt. En hij
confronteert haar op een losse manier met haar eigen gedrag,
waardoor ze soms door haar tranen heen toch weer moet
lachen. Ze gebruikt nu al enige dagen niet, maar bekent wel die
ochtend een blow te hebben genomen om haar wanhoop wat te
dempen. ‘Aha, een chemisch coconneke’, vat Roland samen.
Concept herstel niet wijdverbreid
In Eindhoven besteden de ervaringsmedewerkers veel van hun
tijd aan voorlichting en cursussen, zoals Herstellen doe je zelf en
Werken met je eigen ervaring. Hun klanten zijn (ex-)patiënten
die werken aan eigen herstel of die zelf hun eerste schreden op
het pad van de ervaringsdeskundigheid zetten. Maar ook hulpverleners
die meer willen weten over werken met herstel. Dit is een centraal begrip voor de werkers in Eindhoven. Herstel is niet hetzelfde als genezing, eerder een individueel proces. Het
doel is beter te functioneren, als het kan los van hulpverlening.
Maatschappelijk succes staat niet voorop, welzijn en zingeving
wel. Op scholen, zoals de Fontys Hogeschool, geven de
ervaringskundige begeleiders hierover regelmatig voorlichting
en colleges. Roland van de Nieuwenhuijzen: ‘In de reguliere
hulpverlening en in de opleidingen is het concept herstel nog
bepaald niet wijdverbreid.’
Zijn collega Daan Schinning is sinds kort weer bij het team
ervaringswerkers gekomen na een periode als werker bij een
ACT-team. Deze ochtend komt hij hierover vertellen in de cursus
Werken met je eigen ervaring. Hij heeft de diagnose schizofrenie
en is stemmenhoorder. ‘Met deze achtergrond kan ik vanuit
een ander perspectief met cliënten omgaan. Met patiënten die
stemmen horen, krijg ik sneller en beter contact. Ik begrijp nu
eenmaal beter wat ze doormaken dan de hulpverlener die deze
ervaring niet heeft. Maar het is geen wet van Meden en Perzen
hoor. Uiteindelijk is het gewoon heel belangrijk of het wel of
niet klikt met iemand.’ Schinning is weg bij het ACT-team.
het team. ‘Ik vond dat ik onvoldoende bij het team werd betrokken.
Ik beschouw het als mijn taak me in te leven in de cliënt.
Ik heb niet altijd een oplossing, maar ik zie snel wanneer hem
zijn keuzes worden ontnomen, en dat zeg ik dan ook. Andere
teamleden hebben eerder de neiging alles voor de cliënt in te vullen.
patiënten werd me ook niet altijd in dank afgenomen. Andere
hulpverleners vonden dan dat ik te ver ging en zagen me liever
als een hulpje. Maar dan verlies je als ervaringsdeskundige je
toegevoegde waarde, vind ik. Een probleem was ook dat ik soms
uitviel. Maar het werd niet geaccepteerd als ik ’s ochtends zei
dat ik die dag te veel last had van mijn schizofrenie. Wanneer
iemand een aanval van migraine heeft, wordt dat veel gemakkelijker
aanvaard.’
ervaringsdeskundigen hebben hun meerwaarde, juist doordat ze
redeneren vanuit het perspectief van de cliënt. Daarom zou ik
het liefst nog meer ervaringswerkers aannemen. Maar het kost
me weleens moeite om ook anderen daarvan te overtuigen.’
Wakker schudden
Ervaringsdeskundig kun je op verschillende niveaus zijn: als
hulp van de behandelaar, als trainer en docent, als zelfstandig
hulpverlener. Maar wat is dan de beste ervaringsdeskundige?
Ook onderzoeker Annette Plooy heeft niet
het antwoord op deze vraag. Ze vindt
evenals Daan Schinning dat de ervaringsdeskundige
een luis in de pels moet zijn en
niet alleen maar de verlengde arm van de
reguliere hulpverlener. Hij moet het team
juist wakker schudden. ‘De ervaringsdeskundige
moet een criticus zijn, een peer
advocate. Dat is de echte meerwaarde.
Maar die dreigt juist verloren te gaan,
enerzijds door onduidelijke functieomschrijvingen,
anderzijds door de negatieve houding
van hulpverleners.’ Plooy zei het al in eerdere
artikelen: ervaringsdeskundigen moeten
verbonden blijven aan de cliëntenbeweging.
Ze moeten degenen zijn die in de teambesprekingen
consequent de gangbare
opvattingen en behandelmethoden
uitdagen. Dat moeten dus mensen zijn
die behoorlijk stevig in hun schoenen
staan. En daar zijn er nu eenmaal niet
zoveel van.
Rik is een gefingeerde naam
Kornelis Jan van der Vaart • Maar Boke, ga je er dan vanuit dat de mensen die geen ervaring als client hebben niet denken dat goede zorg belangrijk is? Ik wil niet pietluttig zijn in deze hele discussie, maar ik lees hier te weinig goede, onderbouwde argumenten die duidelijk maken waarom er beleid zou moeten zijn om ervaringsdeskundigen (en ik vind dat dat meer in zou moeten houden dan alleen een ervaring als client hebben) op hogere management posities te positioneren. Daar gaat deze discussie over. Wil je iets veranderen, dan moet er eerst duidelijk worden gemaakt wat de verwachte meerwaarde is. Die blijkt dus nauwelijks helder en ligt besloten in de hearths and minds van betrokkenen, maar komt hier niet helder naar voren.
Anke Fokkens • Ik heb ook bij Roads gewerkt en vond het hebben van ervaringsdeskundige collega's en/ of leidinggevenden heerlijk. Ik heb meer van hen geleerd dan van wie ook. Ervaringsdeskundigheid is een meerwaarde die binnen de hele GGZ heel belangrijk, waardevol en noodzakelijk is volgens mij.
Ik ben er voor dat mensen ingezet worden op plekken waar hun kwaliteiten optimaal tot uiting komen. Of ze nu ervaringsdeskundig zijn of niet. Beperkingen hebben we ook allemaal en daar is met een beetje creativiteit altijd een oplossing voor te vinden (duobanen, assistenten, aanpassingen, taakverdelingen etc. etc.)
En dat er veel (ex-)clienten een baan in de GGZ willen hebben? Misschien komt het omdat ze zien dat het beter kan.. En is het ook niet zo dat je vaak pas iets wilt als je het eerst om je heen gezien hebt? Ik vind dat niet zo gek..
Frits Bovenberg • @allemaal, Goed om te zien dat het onderwerp leeft binnen de GGZ. Ik heb alle reacties die r nu al binnen een week opstaan met aandacht gelezen.
@Pim, Ik hoorde al eerder over dit onderzoek. Erg interessant. Kun je mij iets meer vertellen over dit gevalideerde vergelijkend onderzoek uit Amerika? Wie hebben dit onderzoek uitgevoerd en waar kan ik een publicatie vinden?
Pim Bekker MBA • Op de vraag waarom een ervaringsdeskundige in de GGz wil werken heb ik nog niet geantwoord. Ben wat ouder en heb het punt achter mij gelaten dat ik nog in de volle drive van een management functie wil opereren. Ben me na het stoppen met alcohol (buitenland) gaan richten op mijn roots in het P&O vak: het werken met en voor mensen. Door mijn professionele ervaring / kennis / levenservaring en vaardigheden in te zetten in een vak inhoudelijke functie. Ik denk dat ik dat in de zorg zeker en met plezier kan aanwenden. Denk zo voor mij een goede invulling te kunnen en willen geven.
Heb dat getracht te verbinden met de GGz, helaas geen belangstelling. Heb nu mijn eigen weg gevonden in coaching / counseling verslavingszorg als zelfstandige. Mijn site www.alcoholconsulent.nl . Ben elke dag opnieuw verwonderd over de keuzes die cliënten maken en wat het voor hen betekent. Ervaringsdeskundigheid speelt hierin een rol en vergemakkelijkt de communicatie en merk dat cliënten vaak juist de keuze gemaakt hebben om met een ervaringsdeskundige te gaan werken. Kan vanuit mijn ervaringen er wel meer over berichten maar daar leent dit forum zich niet voor.
Frits Bovenberg • @allemaal, Ze zijn er wel, zij het mondjesmaat, interessante functies voor ervaringsdeskundigen.
Zie hier een vacature bij GGZ Breburg Groep. Coördinator met ervaringsdeskundigheid, GGz Breburg Groep, Noord-Brabant. Voor meer informatie en een uitgebreid functieprofiel zie:
http://www.ggz.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=12568:cooerdinator-met-ervaringsdeskundigheid-ggz-breburg-groep-noord-brabant&catid=29:management-en-coordinerend&Itemid=214
NicoleStop Following Follow Nicole
Nicole Pluim • Ik wil toch graag nog een keer vertellen wat "ervaringsdeskundigheid" inhoudt.
Een ervaringsdeskundige is opgeleid.
Iemand die zich ervaringsdeskundig noemt, heeft daarvoor een opleiding gevolgd. Als voor een functie een ervaringsdeskundige wordt gevraagd, betekent dit dat er een zekere deskundigheid gevraagd wordt. Het woord ervaringsdeskundig heeft dat al in zich, namelijk door de toevoeging deskundig. Het is dus niet de ervaring die gevraagd wordt, maar de deskundigheid.
Ervaringskennis versus ervaringsdeskundigheid.
Iemand die zich ervaringsdeskundig noemt beschikt over een zekere kennis en is daarnaast op de hoogte van de kennis van anderen over die stoornis, die ziekte of die ervaring. Zijn eigen ervaring wordt daarmee onderdeel van de kennis en ervaring van anderen en de persoon kan de deskundigheid inzetten ten nutte van anderen! Bovendien - en dat is een voorwaarde - heeft de persoon zijn eigen ervaring verwerkt. Ervaringskennis verschilt dus wezenlijk van ervaringsdeskundigheid.
De verwarring ontstaat volgens mij door al die zogenaamde ervaringsdeskundigen die op de televisie worden geïnterviewd en meedoen aan praatprogramma's. Dat zijn geen ervaringsdeskundigen, dat zijn mensen met ervaringskennis.
Johan is depressief, wat een vervelende ervaring is dat!
Ik zal het concreet voorbeeld geven. Johan is depressief. Hij voelt zich somber en verdrietig. Zijn omgeving ziet dat hij niets uitvoert en in zijn bed blijft liggen. Op dat moment weet Johan niet dat hij depressief is. Hij heeft geen ervaringskennis en ook geen ervaringsdeskundigheid. Hij is gewoon iemand in Nederland die zich heel beroerd voelt. Johan gaat zich zo ellendig voelen dat hij niet meer op zijn werk verschijnt. Op advies van de arbo-arts gaat Johan naar de huisarts, hij krijgt medicijnen en wordt weer beter. Hij gaat weer aan het werk. Nog steeds heeft Johan geen ervaringskennis en is hij geen ervaringsdeskundige. Hij is gewoon een simpele ziel die na bezoek aan de huisarts beter is geworden.
Wordt vervolgd
Nicole Pluim • Vervolg
Dat moet je Johan vragen, hij heeft het meegemaakt.
Op zijn werk leert Johan een collega kennen Martin, die zich somber voelt. Johan herkent bij Martin zijn eigen vroegere gedrag en wordt zich plots bewust van zijn eigen ervaring (hij heeft kennis van zijn eigen ervaring). Johan deelt zijn ervaringskennis met Martin (ik zie dat jij moe, somber en geïrriteerd bent, ik ben toen naar de huisarts gegaan en het bleek dat ik depressief was, ik kreeg medicijnen voorgeschreven en toen ging mijn depressie over). Johan merkt dat het hem goed doet om zijn ervaring met anderen te delen (empowerment) en gaat weer aan het werk. Martin was op advies van Johan naar de huisarts gegaan. Zijn huisarts gaf hem echter geen medicijnen, maar stuurde hem naar de Riagg en na een cognitieve therapie herstelt Martin van zijn depressie. Hij praat hier over met zijn buurman Kees en die vertelt dat hij jaren geleden ook depressief was geworden na het overlijden van zijn vrouw. Door veel met zijn kinderen en anderen te praten is de depressie geweken.
Ervaringskennis delen.
We hebben nu drie mensen ontmoet die depressief zijn geweest en daar op een verschillende manieren mee zijn omgegaan. Een journalist uit de stad, ze heet Louise, heeft last van een terugkerende depressie en wil daar een artikel aan wijden. Ze zet een advertentie in de krant en het lukt haar om in contact te komen met tien mensen die last hebben of last hebben gehad van een stemmingsstoornis. Na de eerste bijeenkomst besluiten acht mensen door te gaan en hun ervaringen met elkaar te delen. Louise structureert de bijeenkomsten en tot hun grote verrassing gaat het bij de verhalen niet over de klachten of de symptomen van een depressie, maar gaat het over de manier waarop ze hulp hebben gezocht en gekregen. Het gaat over de manier waarop ze bejegend zijn door de huisarts, de hulpverlener, hun familie, hun werkgever. Door met elkaar te praten, worden ze zich bewust van zaken die ze nooit eerder hebben gelezen in folders, boeken of hebben gehoord van anderen, maar die hen wel enorm dwars zit. Door er met elkaar over te praten, verwerken ze hun ervaringen (empowerment). Louise vindt het behoorlijk pittig en heeft advies gevraagd bij een cliëntenorganisatie en de groep krijgt ondersteuning bij de begeleiding van de bijeenkomsten. Geadviseerd wordt om zich tijdens de besprekingen te beperken tot een aantal thema’s, hierdoor krijgen de bijeenkomsten structuur, richting en een doel.
Wordt vervolgd
Nicole Pluim • Vervolg:
Ervaringsdeskundigheid uitdragen.
Louise was in eerste instantie van plan om een artikel te schrijven over depressie en de verschillende vormen daarvan. Ze was van plan geweest te vertellen hoe zij haar depressie had ervaren, maar haar eigen ervaring wordt steeds minder belangrijk en met de groep besluit ze het over een heel andere boeg te gooien. Overigens hebben Johan, Martin en Kees contact weten te leggen met nog meer mensen die depressief zijn geweest of nog steeds in behandeling zijn en heel graag hun verhaal kwijt willen. Johan, Martin en Kees krijgen steeds meer kennis over hoe andere mensen omgaan met hun depressie en hoe ze bejegend zijn door anderen. Louise is een professionele journalist en besluit met de deelnemers zich te beperken tot drie belangrijke onderwerpen: bejegening, macht en onmacht. Louise schrijft een verhaal waarin ze gebruik maakt van wetenschappelijke kennis en de persoonlijke kennis en ervaring van mensen die depressief zijn geweest. Haar verhaal is bijzonder omdat het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van mensen die depressief zijn geweest en regelmatig nog steeds zijn. Haar verhaal is interessant omdat er kennis in voorkomt die niet eerder in de literatuur is beschreven. Dát is de toegevoegde waarde van ervaringsdeskundigheid.
Die toegevoegde waarde maakt het interessant en bijzonder om iemand met ervaringsdeskundigheid op een hogere positie te plaatsen. Een meerwaarde dus.
PimStop Following Follow Pim
Pim Bekker MBA • Ik beschouw mijn ervaringsdeskundigheid als het hebben van kennis over en van het middel gebruik, het proces van afscheid nemen van alcohol, het herstarten van het leven zonder alcohol. Dat ik veel zaken moest herkaderen in mijn persoonlijke leven. Mijn proces is uniek en niet overdraagbaar aan anderen.
Pas daarna de fase van mij kwalificeren in coaching en verslavingskunde incl. trainingen en intervisie. Ook intervisie met professionals met een verslaving verleden. Waarin nagegaan is in hoeverre het eigen verslavingsverleden ingrijpt in je professionele handelen met cliënten / organisatie.
Ik heb ervaren dat de combinatie heel goed kan en juist een extra dimensie geeft aan mijn professionele handelen.
Anita Eggens • Leuk deze discussie! Ik ben zelf vrijwilliger binnen het GGZ en wil graag echt gaan werken in de geestelijke gezondheidszorg als ervaringsdeskundige maar ik vraag mij af of de sector daar idd klaar voor is. Zoals Tom al aangaf: "je moet je invechten in een hbo/academische wereld, terwijl jezelf als ervaringsdeskundigen geen rolmodellen hebt en je je op nieuwe paden begeeft." In het vrijwilligerswerk merk ik, dat we elkaars taal niet spreken. Ik vind het onzin dat iedere ervaringsdeskundige minstens HBO nivo zou moeten hebben, sterker nog, willen professionals herstelgericht werken, denk ik eerder dat zij de taal van de ervaringsdeskundigen én de cliënten zouden moeten kunnen spreken.
Zelf merk ik dat je als ervaringsdeskundige makkelijker benaderbaar bent voor een cliënt, omdat je hun taal spreekt en het inlevingsvermogen hebt zodat je juist cliëntgericht kunt benaderen en werken en niet cliëntgestuurd.
Pim Bekker MBA • Een update. Op de site van het Trimbos Instituut info ondersteuning Ervaringsdeskundigheid
http://www.trimbos.nl/nieuws/trimbos-nieuws/project-live-ondersteunt-inzet-ervaringsdeskundigheid
PimStop Following Follow Pim
Pim Bekker MBA • Hierbij de info over Amerikaans onderzoek.
Het peer support concept is in de loop der jaren verder uitgewerkt. In ‘Ervaringsdeskundigen in de hulpverlening: bondgenoot of bruggenbouwer’ verwijst Plooy (2007) naar de omschrijving van het concept door Mead, Hilton & Curtis (2001).
META Services Arizona: http://www.metaservices.com
Volgende link verwijst naar rapportage over huidige stand van zaken Ervaringsdeskundigheid in GGz.
http://www.hetzwartegat.info/assets/files/Rapportage%20Ervaringsdeskundigheid%20GGz%20Kenniscentrum%20Sociale%20Innovatie.pdf
FritsStop Following Follow Frits
Frits Bovenberg • @Pim, bedankt voor de info over het Amerikaanse onderzoek. Ik ga het lezen.
JoseStop Following Follow Jose
Jose Geertsema • Mooi discussie/gesprek over ervaringsdeskundigheid binnen o.a. de GGZ. Denk dat het grootste struikelblok is de gelijkheid die men wel wil creëren, maar nooit haalbaar kan zijn omdat het twee verschillende paden blijven en zijn. En dan gaat het niet over inschaling, functies, maar meer over de wijze van werken. Een andere wijze van werken. En die wijze van werken kan ook zeker professioneel gebeuren. Zelf mag ik werken voor Stichting ZieZo en Stichting Eventus (EVD in GGZ en Verslavingszorg). Een organisatie met een duidelijke visie op de inzet van ervaringsdeskundigheid binnen de GGZ. Ruim 225 vrijwilligers werken met veel enthousiasme en passie binnen en rondom de GGZ. Ruim een jaar geleden is door een grote groep vrijwilligers nog uitgesproken dat zij liever het werk op vrijwillige basis doen met daarbij coaching, scholing en begeleiding van ervaren ervaringsdeskundige medewerkers dan dat ze het voor salaris, in een functiewaardering, met bijbehorende verplichting en verwachting werden ingeschaald. Ervaringsdeskundigen hebben vaak het nodige meegemaakt in het leven en vaak nog meer ontdekt dat persoonlijke ontwikkeling/groei/zelfwaardering niet te koop is voor welk bedrag dan ook. Pleit ik dan voor totaal vrijwilligerswerk? Absoluut niet, maar wel passend binnen de fase waarin iemand zelf zit, het tempo, de eigen regie die iemand zelf aangeeft. Bij ZieZo Eventus zijn we blij als iemand door kan stromen naar de functie van betaalde medewerker als de competenties en de ruimte er is. Maar als iemand door de inzet als EVD-er doorstroomt naar een andere betaalde job is het even mooi. Ook de betaalde medewerkers binnen de organisaties zijn ervaringsdeskundig. In 2009 ontving ZieZo haar AWBZ-toelating. In 2010 ontvingen ZieZo en Eventus het HKZ certificaat. En toch ook al lijkt onze organisatie van de buitenkant steeds meer een 'ervaringsdeskundige' zorginstelling te worden, wat we ook zijn. Het hart van onze organisatie is nog wel steeds de eigen ervaring op alle niveaus.
Mooi voorbeeld van een succes binnen de GGZ is het werk van Stichting Eventus binnen GGNet, in januari is daar gestart met het trainen van 8 ervaringsdeskundigen door ervaren ervaringsdeskundige trainers/medewerkers. Nog geen paar maanden later waren dat er 32. Vanuit behandelteams en regio's wordt Eventus actief benaderd om ervaringsdeskundigen te 'leveren' binnen de behandelteams, een mooi voorbeeld van samenwerking en toch twee aparte paden.
Voor meer info www.ziezo.eu of www.stichtingeventus.eu
Robert Lassche • @ allemaal, ik zie in al jullie verhalen veel weer waar ik tegen aanloop als ervaringsdeskundige.
Ik wil graag binnen opleidingen voor ervaring deskundigen een verschil zien nu wordt er landelijk een TOED gegeven wat post HBO moet zijn ik volg hem op dit moment maar heb de HBO nog niet gevonden. Er is wel degelijk een verschil tussen de verschillende ervaring deskundigen zowel in achtergrond als opleiding niveau. Je kunt niet iedereen over 1 kam scheren je hebt zoals Rianne al aangeeft mensen met psychische problemen in ieder opleiding niveau en deze moet je of kun je zeker gebruiken in je inzet.
Ik vind namelijk als ik als ervaring deskundige samen met cl koffie drink een praatje maak help bij de dag besteding en noem maar op, een ander salaris verdien dan iemand die trainingen schrijft en geeft alleen zijn ze daar nog niet van overtuigd en het moet zeker zo kunnen zijn dat we op top functies kunnen draaien voor een goed salaris.
Ik heb mijzelf tot doel gesteld en daar ben ik druk mee bezig om binnen het Saxion in de opleiding GGZ een module ervaring deskundigheid te krijgen en daarnaast mensen met PTSS te helpen en om raden van bestuur van verschillende GGZ instellingen te overtuigen van het verschil in ervaring deskundigheid en de inzet van de ervaringsdeskundige