dinsdag 27 juli 2010

Onderzoek naar cliëntenraden

Onderzoek naar cliëntenraden
LOC Zeggenschap in Zorg - Onderzoek naar cliëntenraden: http://bit.ly/axfnER via @addthis

Prismant en het Verwey-Jonkerinstituut doen onderzoek naar het werk van cliëntenraden. Helpt u mee? Binnenkort komt er een vragenlijst online waarin u kunt invullen wat u voor raadswerk doet, met welke onderwerpen de raad zich bezighoudt en wat de resultaten zijn. Iedere (centrale) cliëntenraad die meedoet, draagt bij aan het beeld van cliëntenraden en het functioneren van medezeggenschap. Hoe meer raden ermeedoen, des te completer het beeld.


Wat is de Monitor Cliëntenraden?
De Monitor Cliëntenraden geeft antwoord op de volgende vragen.
• Hoe doen cliëntenraden en centrale cliëntenraden hun werk?
• Met welke onderwerpen zijn ze bezig?
• Welke resultaten behalen zij?
• Waar kunnen ze hulp bij gebruiken?

De vragen stellen we aan alle (centrale) cliëntenraden in de verpleging en verzorging. Dit doen we via internet. Vanaf 15 augustus tot 30 september 2010 kunt u meedoen.


De Monitor kan u helpen de medezeggenschap in de instelling te verbeteren.
• U heeft straks een beeld van uzelf.
• U kunt uzelf vergelijken met andere centrale cliëntenraden.
• De Monitor kan u helpen bij evaluaties.
• De Monitor kan u op ideeën brengen voor verbeteringen.
• De Monitor kan u gebruiken bij onderhandelingen met de zorgaanbieder.


Hoe kunt u meedoen?
Een week voor 15 augustus krijgt u een brief met informatie over het invullen van de
Monitor. Zoals gezegd, kunt u de vragen invullen op internet. In de brief staan ook de
link, de gebruikersnaam en het wachtwoord. Lukt het straks niet met invullen? Neem dan contact op met LOC Vraagbaak via 030 2843240 030 2843240 of vraagbaak@loc.nl .



Waar kunt u meer informatie krijgen?
Helen Kamphuis van Prismant kan antwoord geven op uw vragen over de Monitor
Cliëntenraden. U kunt haar bereiken via: helen.kamphuis@prismant.nl



Meer nieuws...
Geblogd met Flock-browser

vrijdag 23 juli 2010

Diagnose Levensklem

Contact:

iwanjka@gmail.com

06 28126175

 

Over mij...

Mijn naam is Iwanjka Geerdink. Geboren in Malawi uit Hollandse ouders. Ik zie mij zelf als changemaker. Als maatschappelijk ondernemer. Ik was één van de initiatiefnemers achter de partij Nieuw Nederland. We hebben als Lijst12 meegedaan met de verkiezingen 9 juni 2010. Een hele prestatie van alle betrokkenen... Ik was campagneleider.

 

Ik doe dit omdat ik zie dat de maatschappij mensen ziek maakt. En ik wil de verandering zijn. Er niet alleen over praten of op het systeem kankeren. Een vervolg op de verkiezingen is de oprichting van http://www.deniesa.nl. De nieuwe samenleving. En niet  klassiek-politiek platform, maar een beweging die veel meer dan de huidige politiek met 'politeia' te maken heeft (kunst van het het organiseren van de harmonische samenleving). Het huidige politieke systeem gaat ons niet helpen. Vandaar een platform buiten de oude politiek. Dat vervolgens wel een stem vormt in de huidige politiek. Door jouw stem te laten horen...

 

Verder ben ik muzikant (gitaar/zang), schrijf songs, schrijver van opinie-stukken en boeken, atleet (hardlopen, wave surfen, rotsklimmen), spreker. Ik denk dat ik door mijn ervaringen eindelijk geworden ben wat ik wilde worden: een Levenskunstenaar. En dat wil graag anderen ook geven, zonder mijn lijdensweg. En dat valt niet mee in deze maatschappij. Een volgend boek gaat wellicht 'Levenskunst in de 21e eeuw' heten...

 

http://www.iwanjka.com

 

 

 

 

Volg me op Twitter?

 

 

Boek bestellen

Per eind augustus leverbaar. Maak 23 euro over aan Holding Inspiration, 1460.61.330, en vermeld naam / adres in omschrijving en je krijgt het boek binnen een week thuisgestuurd. De opbrengst komt geheel ten goed aan de stichting van http://www.deniesa.nl

ISBN 978-90-815775-1-9, Uitgeverij Deniesa.

 

Nieuws

Maandblad Psy - 23 juli 2010: Wind of change waait... wanneer wordt NL wakker?

"Als hoogste ambtenaar van het ministerie van Volksgezondheid in Nieuw Zeeland was ervaringsdeskundige Mary O’Hagan verantwoordelijk voor een grootscheepse invoering van herstelgerichte zorg in de geestelijke gezondheidszorg."

Titel van het artikel: "Mary O’Hagan: ‘Sluit alle psychiatrische ziekenhuizen in Nederland".

Lees het hele artikel: Link naar artikel.

Mijn opinie: Het 'Diagnose Levensklem' boek kan gebruikt worden als een handleiding voor de migratie, en invulling van het alternatief...

Noot: Mary was had zelf de diagnose 'bipolaire persoonlijkheidsstoornis' gekregen...

Verder ben ik geen voorstander alle psychiatrische klinieken per direct te sluiten. Ik ben er wel voor een '3e' weg, ReHomes te maken  (1 = Maatschappij, 2 = Psychiatrie, 3 = Rehome) te maken. Met 'ReHomes': kleinschalige woongemeenschappen, waar onder professionele en ervaringsdeskundige begeleiding mensen kunnen bijkomen. En kunnen herstellen. Ontzorgt worden. Maar dan zonder een psychiatrische diagnose te krijgen. Eerst ontzorgen, uitrusten, uit de put proberen te komen. En met alternatieve disciplines zoals psychologie, maatschappelijk werk en kunstzinnige therapie hun leven weer op de rit zetten, en/of mogelijk herorganiseren. En op deze manier een mensen een herstart bieden, zonder dat ze zo diep hoeven te gaan als ik en 10.000 andere Nederlanders per jaar (suïcide)...

 Nieuwsbrief

Stuur een email naar:

iwanjka@gmail.com

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Recensies

Sarah Morton, zie ook deze link.

Tevens auteur van diverse boeken rondom het thema autisme.

 

“Al met al een verhelderend boek met veel verfrissende inzichten, ook en vooral voor maatschappelijke verandering. Dit kan zeker leiden tot een verlichte maatschappij! Heb ervan genoten.”

Michael Roeten, zie ook de link.

 

“…Ik ben erg geraakt door het online boek Levensklem‘ van Iwanjka Geerdink. Hij is een ex-GGZ patiënt die het huidige beleid rondom depressie aan de kaak stelt. Hij stelt dat depressie een vaag begrip is en veel mensen hiervoor onjuist worden ‘gelabeled’ en ‘behandeld’…

Persoonlijk vindt ik de term levensklem veel toepasselijker dan depressief. Ik weet wat het is om vast te zitten in het leven.”

Goed dat je lotgenoten contact noemt. Volgens jou zou lotgenoten contact zo’n 50% van de behandeling moeten uitmaken als ik me niet vergis. Daar kan ik me wat bij voorstellen.

Mirjam Nugteren, zie ook deze link.

Tevens auteur van het boek “Hannah is een Palindroom”, over de dunne scheidslijn tussen maatschappij en waanzin.

“…Iwanjka komt tot de conclusie dat je er niet op kunt rekenen dat in een verstoorde en verkrampte samenleving mensen wel normaal” kunnen functioneren. Dat het huidige GGZ-systeem vaak meer schade oplevert dan dat het werkelijk goed doet…”

 

 

 

Agenda

Onderwerp

Vrijdag 27 augustus

Lezing 'Diagnose Levensklem' (*). 20:00 - 22:00. Max 15 deelnemers. Locatie: Sintjorisstraat 64 (**).

Woensdag 8 september

DelendHelen sessie - vrije inloop (**). 20:00 - 22:00 Max 9 deelnemers. Locatie: Sintjorisstraat 64 (**).

Vrijdag 17 september

Lezing 'Diagnose Levensklem' (*). 20:00 - 22:00. Max 15 deelnemers. Locatie: Sintjorisstraat 64 (**).

Woensdag 15 september

DelendHelen sessie - vrije inloop (**). 20:00 - 22:00 Max 9 deelnemers. Locatie: Sintjorisstraat 64 (**).

 

 

Traject DelendHelen

Ik ben van plan na 1 september ook een traject DelendHelen te starten. Dit zijn negen sessies met 'lotgenoten'. De 1e sessies kennen een focus op 'delen en kennismaken'. Dan volgen een aantal sessies om gestructureerd je de 'klemfactoren' in jouw leven te modelleren en te beschrijven. De laatste sessies zijn gericht op 'loskomen' en  vicieuze cirkels doorbreken. De sessies zijn in principe in de avonden en de kosten bedragen 135 euro. Het minimale aantal inschrijvingen is vijf en maximaal negen. Van de aanmeldingen zal de definitieve startdatum af hangen. Stuur een mail naar iwanjka@gmail.com om je -in potlood- aan te melden, of op de hoogte te blijven over dit traject.

 

 

Lezingen

In het najaar zal ik nog meer lezingen geven. Tevens kun je mij vragen om een lezing te komen geven (iwanjka@gmail.com). Dit gelft ook voor gastcolleges, gastlessen, deelname aan workshops, etc.

 

 

DelendHelen - vrije inlooop

In principe is elke woensdag een DelendHelen avond. Meld je van tevoren wel svp even aan via een mail aan iwanjka@gmail.com

 

 

*) Lezing 'Diagnose Levensklem': Ik beschrijf kort mijn eigen verhaal en ga dan vooral in op wat mij geheeld heeft en wat de kernelementen zijn van de in mijn boek beschreven aanpak (genaamd RdRemedy = Reiss-HumansSound Depression Remedy). Er is tijd voor discussie en uitwisseling van visie, ervaringen, etc. Het boek is ter plekke ook te koop (20 euro).

 

**) Sint Jorisstraat 64: met OV 10 min. van station Amersfoort (lopend, er rijden veelvuldig bussen). Met de auto kun je het beste parkeren in parkeerplaats sintjorisplein (volg richting gemeentehuis, en dan is tegenover het gemeentehuis de parkeerplaats, dan 200m lopen).

 

***) DelendHelen avond - vrije inloop: Deze avonden kennen een vrijer karakter. Afhankelijk van de aanwezigen bepaal ik een agenda. Delen van ervaringen en het kunnen stellen van vragen staat voorop. Dit kunnen vragen zijn over de eigen situatie, hoe ik bepaalde dingen zie, over de GGZ, diagnoses, behandelplannen, etc. Kosten bedragen 15 euro per deelnemer. Meld je svp uiterlijk 1 dag van te voren aan.

 

 

 

Artikel Mary O’Hagan: Sluit alle psychiatrische ziekenhuizen in Nederland’

[Bron: Psy 23 juli 2010, Link naar de bron]

 

Mary O’Hagan: Sluit alle psychiatrische ziekenhuizen in Nederland’

 

Als hoogste ambtenaar van het ministerie van Volksgezondheid in Nieuw Zeeland was ervaringsdeskundige Mary O’Hagan verantwoordelijk voor een grootscheepse invoering van herstelgerichte zorg in de geestelijke gezondheidszorg. Onlangs gaf ze in Nederland een masterclass. ‘Bij ons krijgen patiënten managementcursussen aangeboden, zodat ze in zorginstellingen de leiding kunnen nemen.’

 

Wat verstaat u onder herstelgerichte zorg?

‘In essentie is het een nieuwe zorgfilosofie, met als uitgangspunt dat psychische ziekten een betekenisvol onderdeel zijn van de persoonlijke levensgang.

Geestelijk ziek worden, is een ramp met verstrekkende gevolgen, maar we moeten ophouden er uitsluitend pathologisch naar te kijken. Want het is tegelijkertijd een levenservaring waar je van kunt leren. En vaak bestaat er een uitweg naar een vol en bevredigend leven, zo blijkt uit de ervaringen van veel “opgegeven patiënten.’

 

Hoe verging het u?

‘Ik kreeg de diagnose bipolaire persoonlijkheidsstoornis en leed - jaren geleden - onder extreme gemoedswisselingen. In mijn psychosen was ik ervan overtuigd dat ik naar een andere planeet zou verhuizen. Mijn psychiaters waren niet geïnteresseerd in de inhoud van die waanbeelden. Die konden alleen bestreden worden met medicatie, zeiden ze. Maar voor mij waren de waanbeelden wel betekenisvol, ze stonden symbool voor mijn vervreemding van de wereld.

Achteraf bezien, beschouw ik het als een strijd die ik - met hulp van medicatie - heb gewonnen. Ik kijk erop terug als een initiatie in de volwassenheid: ik heb geleerd met de ziektesymptomen om te gaan, om goed voor mezelf te zorgen en ik heb ontdekt dat zelfmedelijden bij mij destructief uitpakt.

In plaats zelfmedelijden te hebben en de moed te verliezen, ging ik mogelijkheden zien en kansen benutten. Toen ik stabiel genoeg was, kreeg ik een baan en verhuisde ik naar een andere stad. Door mijn positieve ervaringen en behaalde successen kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen.’

 

Moeten behandelaars de inhoud van waanbeelden serieuzer nemen?

‘Er zijn wel psychiaters geweest die waanbeelden hebben geanalyseerd, maar altijd op een negatieve manier; als onderdeel van de pathologie, niet als leerzame ervaring die sturend kan zijn voor iemands levensloop. De ggz kijkt naar de beperkingen van patiënten, de herstelbeweging richt zich op hun kracht en mogelijkheden. Mijn psychiater zei ooit: “U zult voor de rest van uw verdere leven ziek zijn en nooit meer volwaardig kunnen werken.” Het klonk alsof ik geen hoop mocht hebben, geen toekomst.

De samenleving vindt gekte angstaanjagend, het staat op de laagste trede van de hiërarchische ladder van menselijke ervaringen. Een belangrijke reden waarom veel psychiatrische patiënten maar niet herstellen, is dat ze worden gediscrimineerd. Als erkend werd dat het krijgen van een psychiatrische ziekte een betekenisvolle ervaring kan zijn, zou geestesziekte beter worden geaccepteerd en krijgen patiënten meer respect.’

 

Uw visie had enorme implicaties voor de ggz in Nieuw Zeeland.

‘Herstelgerichte zorg vraagt om een herschikking van de hulpverlening en om een andere houding van de samenleving. Want patiënten herstellen niet in een vacuüm en het oude systeem hield hen gevangen in hun ziekte. Patiënten willen een baan, een woning en een partner.

Twaalf jaar geleden richtte onze regering al haar pijlen op de invoering van herstelgerichte zorg. Alle grote psychiatrische ziekenhuizen zijn gesloten. Want hoe kunnen patiënten daar werken aan hun herstel? Die grote instituties scheiden patiënten van de samenleving, hun hiërarchische organisatie maakt gelijkwaardige zorgrelaties onmogelijk, ze ontnemen patiënten hun vrijheid en hebben een depersonaliserende uitwerking.’

 

En verder?

‘De overheid startte een antidiscriminatie campagne die nu nog loopt. Deze bestaat uit televisiespotjes van bekende oud-patiënten met een succesvol leven, zoals spelers van het nationale rugbyteam. De houding van de samenleving ten opzichte van psychiatrische patiënten is hierdoor meetbaar verbeterd.

Patiënten hebben bij ons grotendeels de regie over hun eigen herstel en worden door hulpverleners als gelijken behandeld. Ze worden goed geïnformeerd over hun medicatie, worden nauw betrokken bij hun behandeling - ze schrijven mee aan hun behandelplan - en worden aangespoord hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Het mag niet zo zijn dat hulpverleners alsmaar oplossingen aandragen die patiënten klakkeloos overnemen.

De betutteling moet eraf en hulpverleners moeten patiënten niet altijd in bescherming willen nemen. Moedig ze liever aan hun dromen te verwezenlijken. Bij ons krijgen patiënten managementcursussen aangeboden, zodat ze in de zorgorganisaties de leiding kunnen nemen. Het merendeel van het zorgpersoneel zou zelfs uit ervaringsdeskundigen moeten bestaan, vind ik. In Nieuw Zeeland hebben we ook een landelijk peer support-systeem opgezet, met als uitgangspunt dat de toegang tot ervaringsdeskundige buddy’s net zo groot moet zijn als tot medicatie en psychotherapie. Je hoort het, we hebben veel meer nodig dan pillen en behandelingen om echt beter te worden.’

 

Wat vindt u van de Nederlandse ggz?

‘Nederland heeft veel psychiatriebedden, vooral dat houdt de overgang naar herstelgerichte zorg tegen. En ik heb sterk de indruk dat jullie zorg te paternalistisch is en dat mensen zich te comfortabel voelen bij de voordelen van de verzorgingsstaat. Ik ben geen voorstander van het Amerikaanse systeem, maar patiënten moeten er wel toe worden aangemoedigd een weg te zoeken uit de psychiatrische zorg.

Een concreet advies: sluit alle psychiatrische ziekenhuizen, help patiënten in hun eigen huis, organiseer een grootscheepse antidiscriminatie campagne, richt een landelijke peersupport service op en vervang de organisatiestaf door ervaringsdeskundigen.’

 

Wordt u, als ervaringsdeskundige, op het ministerie in Nieuw Zeeland serieus genomen?

‘Discriminatie is een stille kracht. Soms voel ik dat mensen minder van me verwachten. Maar dat was nooit een belemmering voor mijn functioneren. Dat komt vooral door zelfvertrouwen, ik heb me nooit geschaamd. Als je zo’n strijd met een psychiatrische ziekte hebt gevoerd, verdien je lof en bewondering in plaats van disrespect.’ (JH)

 

Klik hier voor meer informatie over Mary O’Hagan

 

 

Geblogd met Flock-browser

woensdag 21 juli 2010

Ervaringsdeskundigen aan de slag in GGz instelling

Ervaringsdeskundigen aan de slag in GGz instelling
1 december 2009



Bij het programma Re-integratie van het Trimbos-instituut starten enkele HEE-medewerkers binnenkort met de uitvoering van een innovatieve opdracht van GGZ Dijk en Duin (Noord-Holland).

Daar worden als opmaat naar het op grote schaal aannemen van ervaringsdeskundigen binnenkort de eerste vacatures voor ervaringswerkers opengesteld.

Vijf teams zullen hen enthousiast ontvangen. Het HEE-team zal de nieuwe ervaringswerkers scholen en coachen en bovendien de betrokken hulpverleners trainen en voorbereiden.

De ervaringen worden nauwgezet gevolgd en vastgelegd, opdat er elders voordeel mee kan worden gedaan.

Neem voor meer informatie contact op met Wilma Boevink.

Cliëntenparticipatie in de GGZ heeft tot dusverre verschillende fasen gekend

Tranzo Zorgsalon

Cliëntenparticipatie in de GGZ heeft tot dusverre verschillende fasen gekend. In de jaren
zestig en zeventig stond de strijd van de cliëntenbeweging vooral in het teken van de
erkenning van fundamentele rechten. Vooral van het recht gevrijwaard te worden van dwang.
Gedwongen opname, isolatie, dwangmedicatie en electroshock stonden boven aan de agenda.
Toen in deze strijd eenmaal belangrijke successen waren geboekt, verschoof het accent naar
participatie op het niveau van beleid. De eerste cliëntenraden verschenen en
cliëntenorganisaties schoven aan in adviescommissies en besturen. Deze ontwikkeling werd
geconsolideerd door de Wet Medezeggenschap Cliënten Zorginstellingen en ondersteund door
de LPR, die bijdroeg aan de ontwikkeling van de kwaliteit van cliëntenraadswerk. Op het
niveau van overheidsbeleid zijn de belangrijkste cliëntenorganisaties, verenigd in het Platform
GGZ, inmiddels erkende gesprekspartners.
De volgende fase was die van de opkomst van cliëntgestuurde projecten. Met name op het
gebied van belangenbehartiging namen cliënten hun lot in eigen hand. Steunpunten en
cliëntenbelangenbureaus werden opgezet, om mede-cliënten van informatie en advies te
voorzien. En cliënten organiseerden hun eigen arbeidsrehabilitatie, via de opzet van eigen
bedrijfjes. De term “participatie” kreeg vanaf deze fase een andere betekenis. Was de strijd er
eerst op gericht te mogen deelnemen binnen het domein van de psychiatrie, deelnemen aan
beslissingen over je eigen behandeling en je eigen lichaam en deelnemen aan het gesprek over
de organisatie van de zorg, nu kreeg participatie meer het karakter van deelname aan de
samenleving, van onafhankelijk burgerschap.
Parallel hieraan liep de opkomst van zelfhulpgroepen in de GGZ. Net als in de
verslavingssector al eerder was gebeurd, ontdekten psychiatrische cliënten hun zelfhelend
vermogen en het helend vermogen van peer support. Onvrede met de reguliere psychiatrie
vormde een belangrijke voedingsbodem voor de opkomst van zelfhulp. Onvrede over
medicalisering en vernietigende prognoses. Onvrede ook over verwaarlozing en het ontbreken
van adequate ambulante ondersteuning. Cliëntgestuurde projecten en zelfhulpgroepen hadden
in wezen dezelfde boodschap: wij kunnen het zelf en wij helpen onszelf.
Met de groei van zelfhulp werd een aanzet gegeven tot weer een accentverschuiving. Was
belangenbehartiging en participatie in beleid in eerste instantie nog voornamelijk gericht op
de randvoorwaarden van de zorg, nu is het accent verschoven naar de inhoud van die zorg.
Het gaat niet alleen meer om de verdediging van rechten, en ook niet meer alleen om de
manier waarop de zorg georganiseerd wordt. Het gaat nu ook om deskundigheid over de zorg

De opleiding Begeleider GGz met Ervaringsdeskundigheid (BGE)

De opleiding Begeleider GGz met Ervaringsdeskundigheid (BGE)
Balanceren tussen beroepsgericht leren, rehabilitatie en herstel.
http://www.kenniscentrumrehabilitatie.nl/herstel/tekst/congres071204/conbgeopleiding22.1.htm





De BGE-opleiding: nieuw, maar ervaren !
De BGE-er
Kenmerken opleiding
Balanceren

Een “gewone” SPW-opleiding met een bijzondere groep deelnemers

Op het eerste gezicht is er weinig bijzonders te constateren. De BGE-opleiding is een verkorte beroepsopleiding Sociaal Pedagogisch Werk op niveau 4. De opleiding is gericht op begeleidersfuncties in onderdelen van het werkterrein van de GGz, zoals woonbegeleiding, activiteitenbegeleiding, (arbeids)rehabilitatie, etc.

Het gaat om een zgn. BBL-route (Beroepsbegeleidende Leerweg). Dat betekent dat de deelnemers 19 klokuren per week in een door de OVDB goedgekeurde werk- of stageplek werken en 1 opleidingsdag per week hebben voor het volgen van theorie en de training van vaardigheden. De opleiding kan bij voldoende vooropleiding en werkervaring voorafgaande aan de opleiding in twee jaar worden afgerond, maar biedt de mogelijkheid tot een uitloop naar drie jaar. De opleiding kwalificeert voor een SPW 4 diploma en hanteert de daarbij behorende eindtermen.

De opleiding wordt aangeboden door het Opleidingscentrum (OC) Welzijn, Sport en Bewegen van ROC Zadkine op een grote locatie in het centrum van Rotterdam. In deze locatie worden naast de BGE-opleiding ook andere specialisaties van SPW-opleidingen aangeboden.

BGE staat voor Begeleider GGz met Ervaringsdeskundigheid (BGE). Daarmee wordt ook duidelijk dat bij een nadere beschouwing de opleiding niet zo gewoon is als in eerste instantie lijkt. De deelnemers aan de opleiding hebben namelijk gemeenschappelijk dat zij zelf ervaring hebben opgedaan als cliënt van een GGz-instelling.

De start van de opleiding in februari en in september 2004 heeft nu twee groepen deelnemers opgeleverd van ongeveer 18 deelnemers per groep.
De BGE-opleiding: nieuw, maar ervaren !

De BGE-opleiding is weliswaar een nieuwe opleiding, maar dat betekent niet dat hiermee nog geen ervaring is opgedaan. Al in 1993 is een start gemaakt met de voorloper van deze opleiding, de GOAL-opleiding.

In samenwerking met GGz-instellingen in de regio bood deze opleiding scholing en arbeidsmarktperspectieven aan deelnemers met ervaring als cliënt in de GGz. Uitgangspunt was ook toen al, dat de deelnemers door gebruik te maken van de eigen ervaringen als cliënt en deze als ervaringsdeskundigheid te ontwikkelen een sneller opleidingstraject kunnen doorlopen. De uitgangspunten van de GOAL-opleiding zijn in de BGE-opleiding nog steeds van kracht. Velen hebben inmiddels de opleiding succesvol afgerond en hebben werk gevonden als (assistent)begeleider.

Van het totale aantal deelnemers van 8 lichtingen van de GOAL-opleiding heeft 62 % de opleiding succesvol afgerond met een certificaat. Van de gecertificeerde deelnemers heeft 60 % betaald werk gevonden (46,6 % in de GGz, 10% in werk verwant aan de sector zoals verzorging, welzijn, etc., 3,4 % in werk buiten deze sectoren). Van deze groep is 21, 66 % doorgestroomd naar vervolgonderwijs.

De docenten van de opleiding hebben in de afgelopen jaren ruime ervaring opgedaan met de condities die belangrijk zijn voor het behalen van succes door de deelnemers. Samenwerking met de stage-instellingen en de (toekomstige) werkgevers is daarbij van essentieel belang.

De BGE-er

De BGE-er begeleidt mensen met langdurige en ernstige psychische problemen bij hun persoonlijk, sociaal en maatschappelijk functioneren. Samen met de cliënt zoekt de begeleider naar wensen en doelen op levensgebieden als wonen, werken, leren, vrijetijdsbesteding en sociale contacten. Uitgangspunt is daarbij dat de cliënt de regie houdt over zijn eigen leven, waar nodig gesteund door zijn omgeving. Zijn wensen, doelen, mogelijkheden en de kracht van het eigen herstelproces staan centraal.

De huidige GGz is een dynamisch werkterrein waarbinnen ingrijpende veranderin-gen plaatsvinden. De emancipatie van de cliënt als persoon en als burger vormt daarbij de rode draad. De BGE-er kan in de hiervoor genoemde ontwikkelingen een belangrijke rol spelen. Hij heeft geleerd zijn eigen ervaringen als cliënt te hanteren in de begeleidingsrelatie en heeft inzicht ontwikkeld in de betekenis die deze ervaringen mogelijk voor anderen kunnen hebben.

Kenmerken opleiding

De opleiding is ingedeeld in een voortraject van 6 maanden (met o.a. assessment, portfolio en inventarisatie van EVC `s(Eerder Verworven Competenties), een middentraject van een jaar en eindtraject met individueel maatwerk. In dit eindtraject wordt gewerkt aan verdieping en het onderzoeken van de individuele mogelijkheden tot doorstroming naar werk en eventueel vervolgonderwijs. Een belangrijk onderdeel tijdens de hele opleiding is uiteraard hoe je als professional omgaat met de ontwikkelde ervaringsdeskundigheid

Via supervisiegesprekken leren de deelnemers praktijkervaringen te verbinden met hun eigen levenservaring en deze te ontwikkelen tot ervaringsdeskundigheid die zij professioneel in kunnen zetten. Zij leren zo reflecteren op het eigen leren en functioneren in het werk en in de opleiding en ontwikkelen daarmee samenhangende persoonlijke leerdoelen.

Balanceren

Tijdens het gehele opleidingstraject wordt gezocht naar een voor alle partijen acceptabel evenwicht tussen de eisen die een kwalificerende opleiding stelt, de door de deelnemer persoonlijk ontwikkelde leer- en rehabilitatiedoelen (loopbaankeuzes) en de individuele, vaak onvoorspelbare dynamiek van het eigen herstelproces.

Zowel voor de deelnemers, de docenten als de praktijkbegeleiders ligt hier de grote uitdaging. In de praktijk lijdt dit vaak tot lastige dilemma`s. De deelnemer speelt de centrale rol bij het maken van keuzes en het zoeken van oplossingen. De docenten ondersteunen de deelnemer daarbij, erkennen de deelnemer in diens eigen ontwikkelingsproces, maar stellen ook eisen en confronteren waar nodig ook met de consequenties voor het verloop van de opleiding en de te maken loopbaankeuzes. Dit vraagt om voortdurende helderheid van rollen en een vertrouwensrelatie met de deelnemers die tegen een stootje kan. De docenten streven in hun bejegening van de deelnemers een zo groot mogelijke congruentie na. Juist op het terrein van bejegening kunnen professionals met ervaringsdeskundigheid een belangrijke meerwaarde hebben.


Bron
Congresreader 7-12-2004
Rehabilitatie als maatschap

Auteurs
Marianne Bassant,
Marjo Boer,

Contact
ROC Zadkine,
Benthemstraat 15,
3032 AA Rotterdam


Frank Bos

CLIËNTEN PAGINA GGZ

CLIËNTEN PAGINA GGZ



Persoonlijke websites van ervaringsdeskundigen uit de GGZ
Informatie, belangenbehartiging en lotgenotencontact
Herstel, reïntegratie en rehabilitatie

GGZ instellingen hebben in toenemende mate behoefte aan begeleiders met ervaringsdeskundigheid

Utrecht, 6 november 2008.


GGZ instellingen hebben in toenemende mate behoefte aan begeleiders met ervaringsdeskundigheid, tegelijkertijd zijn de meeste GGZ instellingen onvoldoende toegerust op hun komst. Vaak hebben de teams niet helder wat de toegevoegde waarde is van een collega met ervaringsdeskundigheid, waardoor deze in het begin vaak in het diepe wordt gegooid. Dit is één van de resultaten van een onderzoek van het Trimbos-instituut in samenwerking met het ROC Zadkine naar de scholing en inzet van Begeleiders in de GGZ met Ervaringsdeskundigheid in de GGZ (BGE-ers).

Sinds 2004 biedt het ROC Zadkine in Rotterdam een reguliere opleiding op SPW4-niveau tot Begeleider in de GGz met Ervaringsdeskundigheid: de BGE-opleiding. Ervaringsdeskundigheid houdt in dat mensen met een psychiatrische en/of verslavingsachtergrond op basis van hun eigen ervaring en die van anderen ervaringskennis ontwikkelen, die ingezet kan worden in de hulpverlening. Doel van dit onderzoek was om meer inzicht te krijgen in de afstemming van de BGE-opleiding en de (leer)werkplekken van de BGE-ers.

Uit het onderzoek komt naar voren dat de BGE-opleiding goed aansluit bij het werkveld: de begeleiders hebben voldoende bagage meegekregen voor hun werk als begeleider en als ervaringsdeskundige. Het probleem ligt eerder in omgekeerde richting: GGZ instellingen blijken nog onvoldoende toegerust te zijn op de komst van begeleiders met ervaringsdeskundigheid. Het onderzoek heeft een aantal voordelen van de inzet van begeleiders met ervaringsdeskundigheid voor cliënten aan het licht gebracht, zoals een goede bejegening, gelijkwaardiger contact, meer inlevingsvermogen en het fungeren als rolmodel. Voor de BGE-ers biedt het werk economische zelfstandigheid (betaalde baan), veel voldoening en een nieuwe stap in hun herstelproces. Minder duidelijk is wat de impact van begeleiders met ervaringsdeskundigheid is op de houding van teamleden en op de herstelprocessen van cliënten.

De resultaten van het onderzoek zijn beschreven in het boek ‘Werken met begeleiders in de GGz met ervaringsdeskundigheid’. Dit boek met aanbevelingen voor BGE-ers, BGE-studenten, teamleiders en teamleden en GGZ instellingen, zal onder meer ingezet worden in BGE-opleidingen en andere opleidingen voor ervaringsdeskundigen.

Bron: Trimbos Instituut

Vernieuwende inzet ervaringsdeskundigheid in de GGz

Titel : Vernieuwende inzet ervaringsdeskundigheid in de GGz
http://www.senternovem.nl/mmfiles/publieke%20samenvattingSN.doc_tcm24-326674.pdf
Deelnemers: Kenniscentrum Phrenos (voorheen Kenniscentrum Rehabilitatie) en
Trimbos-instituut
Innovatie
Dit project richt zich op de verspreiding van goede praktijken op het gebied van de inzet
van ervaringsdeskundigheid in GGz-instellingen, gekoppeld aan vernieuwende vormen
van herstelondersteuning van mensen met psychische aandoeningen die in de afgelopen
jaren vanuit de cliëntenbeweging zijn ontwikkeld. Deze praktijken zijn gebaseerd op
zelfhulp, emancipatie, ervaringskennis en zelfontplooiing.
Opschaling
Het project behelst de inrichting van een landelijk Steunpunt Ervaringsdeskundigheid, dat
in een periode van twee jaar een implementatiemodel opstelt voor de inzet van
ervaringsdeskundigheid in GGz-instellingen. Dit model geeft GGz-instellingen een
houvast voor een duidelijke visie op de inzet van ervaringsdeskundigheid en de inrichting
van een deugdelijke infrastructuur, inclusief beschrijving van functies, functieomschrijvingen,
functie-eisen en structuren voor intervisie en supervisie. Het model
integreert de goede praktijken in diverse instellingen met de effectief gebleken
herstelondersteuningsmethodieken van de cursus Herstellen doe je Zelf en het HEEproject
(Trimbos-instituut). Er zal een competentieprofiel voor ervaringsdeskundigen in
verschillende relevante functies worden ontwikkeld. Daarnaast zal in dit project een
gerichte opleiding voor ervaringswerkers in ambulante en klinische teams tot stand
worden gebracht.
Het project richt zich op een brede samenwerking met relevante partijen, inclusief het
landelijk Platform GGz (koepelorganisatie van cliënten/familieorganisaties), categorale en
regionale cliëntenorganisaties, opleidingsinstituten, GGz-bestuurders, teamleiders in
GGz-instellingen en zorgverzekeraars. Uitgangspunt is dat de werkzaamheden en
producten van het landelijk Steunpunt breed gedragen worden. Er zal zoveel mogelijk
worden aangesloten bij initiatieven en praktijken die in de afgelopen jaren werkzaam zijn
gebleken
Eventuele barrières bij de uitvoering van het project betreffen financiering en acceptatie.
In het huidige klimaat van bezuinigingen in de GGz zijn instellingen beducht voor extra
investeringen in de inzet van ervaringsdeskundigen. Dit knelpunt zal worden
ondervangen door de zorgverzekeraars nadrukkelijk bij het proces van uitvoering te
betreffen, evenals de gemeenten. Het succes van het uiteindelijke implementatiemodel is
daarnaast afhankelijk van de acceptatie door instellingen. Het Steunpunt zal gerichte
actie ondernemen om voldoende draagvlak te creëren, door gebruik te maken van
focusgroepen van alle betrokken stakeholders. Het model zal worden uitgetest op
verschillende proeflocaties en met alle betrokken partijen worden geëvalueerd.
Relevantie
Door dit project wordt de reikwijdte van de innovatieve cliëntgestuurde herstelpraktijken
aanmerkelijk uitgebreid. Dit komt ten goede aan mensen met angst, depressie en andere
psychische problematiek, die meer toegang krijgen tot ervaringsdeskundige
herstelondersteuning. Uit effectonderzoek naar genoemde praktijken is gebleken dat
deze leiden tot toename van hoop, empowerment, vertrouwen, mentale veerkracht en
vermindering van depressieve klachten.
Contact
Hans Kroon, programmahoofd Re-integratie, Trimbos-instituut, 030 – 2971100
hkroon@trimbos.nl
Annette Plooy, programmacoördinator Herstel, Ervaringsdeskundigheid en Participatie,
Kenniscentrum Phrenos. 030 – 2959351 aplooy@trimbos.nl

Ervaringsdeskundigen moeten beter worden ingezet

Ervaringsdeskundigen moeten beter worden ingezet

Bron: http://www.psy.nl/index.php?id=88&tx_ttnews[backPid]=135&no_cache=1&tx_ttnews[tt_news]=1395

Opleidingen voor ervaringsdeskundigen en leer- en werkplekken in ggz-teams moeten beter op elkaar worden afgestemd. Dat is de conclusie uit onderzoek van het Trimbos-instituut naar de inzet van ervaringsdeskundigen in de ggz.

Het onderzoek bestaat uit een literatuurstudie en een twintigtal interviews met ervaringsdeskundigen, ervaringsdeskundigen in opleiding en ggz-teams. De helft van de ondervraagde ervaringsdeskundigen vindt dat de opleiding Begeleiders in de GGz met Ervaringsdeskundigheid (BGE-opleiding) goed aansluit op hun huidige werksituatie. Een respondent: ‘Ik heb te weinig bagage meegekregen om mijn ervaringsdeskundigheid goed in te zetten.’
Waardevolle ervaringsdeskundigenGgz-instellingen zetten steeds vaker ervaringsdeskundigen in die zich, doordat ze in het verleden zelf met de psychiatrie in aanraking kwamen, beter in patiënten kunnen verplaatsen dan hulpverleners.
Uit het onderzoek van het Trimbos-instituut blijkt dan ook dat patiënten zich beter begrepen voelen door ervaringsdeskundigen. Met hun inzet neemt het zelfvertrouwen van patiënten toe, ervaringsdeskundigen vervullen voor hen een voorbeeldfunctie en ze kunnen de wij-zij kloof tussen hulpverleners en cliënten overbruggen.
Problemen op het werk
Voordat ervaringsdeskundigen in een ggz-team aan de slag gaan, kunnen ze een opleiding volgen. Die zijn er in Utrecht, Haarlem, Eindhoven, Zwolle en Rotterdam. Maar ook dan doen zich nog problemen voor. Uit het onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat het voor hulpverleners moeilijk te verkroppen is als ervaringsdeskundigen hen vertellen hoe ze cliënten moeten bejegenen. Ook identificeren ervaringsdeskundigen zich soms te veel met patiënten en zijn er patiënten die niet door een ervaringsdeskundige geholpen willen worden.
Bredere kennisVeel problemen zijn te wijten aan slechte informatievoorziening. Onderzoeker Marjo Boer, docent aan de opleiding voor ervaringsdeskundigen van het ROC Zadkine in Rotterdam: ‘Hulpverleners weten niet wat ervaringsdeskundigheid precies inhoudt. Ze denken vaak dat BGE-ers alleen werken vanuit hun ervaring als patiënt. Maar hun kennis is breder: in de opleiding leren ze gezamenlijk reflecteren op hun ervaring. Ze putten hierbij niet alleen uit eigen ervaring, maar ook uit de ervaring van andere ervaringsdeskundigen.’
Betere afstemming
Zowel BGE-opleidingen als ggz-teams en ggz-instellingen moeten zorgen voor een betere afstemming tussen opleiding en werkveld, zo luidt een van de aanbevelingen uit het onderzoeksrapport.
De geïnterviewde ervaringsdeskundigen doen hiervoor een aantal suggesties:
BGE-opleidingen dienen ervaringsdeskundigen beter te begeleiden en coachen in hun werk; de opleidingen moeten vaste aanstellingen regelen voor ervaringsdeskundigen als docent; ggz-teams moeten meer voorlichting krijgen over wat ervaringsdeskundigheid inhoudt.
Ervaringsdeskundigen op hbo-niveauHet Trimbos-instituut voegt hieraan toe dat ggz-teams zich beter moeten voorbereiden op werken met ervaringsdeskundigen en dat ggz-instellingen meer duidelijkheid moeten scheppen over wat ze van hen verwachten.
Marjo Boer: ‘We hopen dat organisaties lering trekken uit het onderzoek en dat er uiteindelijk ook op hbo-niveau meer opleidingen komen voor ervaringdeskundigen. Want dat zou hun positie werkelijk verstevigen.’ (JH)
Onderzoeksrapport: Werken met Begeleiders in de ggz met ervaringsdeskundigheid. Een onderzoek naar voordelen, valkuilen en belangrijke condities voor de inzet en scholing van BGE-ers. Nicole van Erp, Annemieke Hendriksen-Favier, Marco Hoeve, Marjo Boer. Trimbos-instituut.
Klik hier voor de bestelinformatie van het onderzoeksrapport.
© Psy 12-11-2008
Ik kan hier volledig achter staan! Ik ben HBO-opgeleid én ervaringsdeskundig, maar kom helaas niet aan de bak. Vraag me niet waarom niet. Ik heb genoeg te bieden. Ik ben bang dat er veel meer zijn zoals ik. GGZ: sta open!
J. Brands
do 20/11

EX-PSYCHIATRISCHE PATIËNTEN VINDEN BAAN IN DE GEZONDHEIDSZORG SOLLICITATIE-EIS: PSYCHIATRISCH VERLEDEN


Ex-psychiatrische patiënten die op basis van hun eigen ervaringen of ziektebeeld een betaalde baan vinden als ervaringsdeskundige in de psychiatrie. In de Verenigde Staten kennen ze het al veel langer en ook binnen Nederlandse GGZ-instellingen komt de functie ervaringsdeskundige als vast onderdeel van het behandelteam steeds vaker voor. Desondanks ligt de geldelijke beloning beduidend lager dan die van collega's. Hoog tijd dat we eens fatsoenlijk betaald krijgen', vinden de ervaringsdeskundigen.
Juni 2007 Door Marco den Hollander “Als ik bij een cliënt thuis kom die bijvoorbeeld alleen nog maar depressief op bed kan liggen, weet ik hoe ik me voelde toen ik er zelf zo aan toe was. Die herkenning kan ik inzetten om makkelijker met cliënten in contact te komen.”
Aan het woord is Willy van Meurs, werkzaam als ervaringsdeskundige binnen het behandelteam van de GGZ Europoort in Rotterdam. In het verleden is ze opgenomen geweest in psychiatrische instellingen en heeft ze onder andere intensieve groepstherapie gevolgd. “De ervaring die ik daar als patiënt opdeed en uiteindelijk mijn herstel tot gevolg had, neem ik nu juist mee in mijn werk”, legt de 41-jarige ervaringsdeskundige uit.
Willy heeft zelf vroeger last gehad van zware depressies, maar het komt ook voor dat ze bij mensen thuiskomt die met heel andere psychische problemen kampen. “Natuurlijk uit iedereen problemen op zijn eigen manier. Maar de geestelijke worsteling die de cliënten doorstaan is herkenbaar. De frustratie en onmacht bij psychische problemen komt vaak overeen.” Binnen het behandelteam van de GGZ Europoort heeft Van Meurs een volwaardige functie. Desondanks zijn ervaringsdeskundigen binnen de GGZ ingedeeld in één van de laagste loonschalen, ongeveer op het niveau van de baliemedewerkers en de huishoudelijke medewerkers die wat langer in dienst zijn. Een voorname reden waarom ervaringsdeskundigen uit heel Nederland onlangs hebben besloten de koppen bij elkaar te steken voor de oprichting van een eigen vakvereniging.
“Als ervaringsdeskundigen willen we serieus genomen worden en af van de onderwaardering door de GGZ”, zegt contactpersoon van de vakvereniging Fred Verdouw. “De onterechte achterstandssituatie in beloning moet eens afgelopen zijn.”
Het uitwisselen van ervaringen noemt Verdouw ook als reden voor de oprichting van een vakvereniging. “Veel ervaringsdeskundigen vinden het prettig met elkaar te bespreken welke moeilijkheden ze tegenkomen in hun vak en hoe ze daarmee omgaan. De bijeenkomsten zijn daar een mooie gelegenheid voor.” Opmars ervaringsdeskundigen
De opmars van ervaringsdeskundigen binnen GGZ-behandelteams in Nederland komt voort uit een nieuwe, uit de Verenigde Staten overgenomen organisatievorm: het ACT-model.
Psychiater Niels Mulder en sociaal psychiatrisch verpleegkundige Michel de Baan merkten de wijze van werken een aantal jaren terug voor het eerst op in Chicago.
De Baan: “ACT staat voor Assertive Community Treatment. Op werkbezoek in Chicago zagen we hoe goed deze behandelteams daar aansloegen. We hebben toen besloten ook binnen de Nederlandse GGZ een eigen ACT-Team op te richten.” De Baan is nu teamleider van het ACT-Team bij GGZ Europoort. “Het komt er in het kort op neer dat in een ACT-team allerlei disciplines verenigd zijn”, legt psychiater en onderzoeker Niels Mulder uit. “Er zitten niet alleen psychologen in het behandelteam, maar hulpverleners met verschillende vakgebieden. Woonbegeleiders, activiteitenbegeleiders, psychologen, verslavingsartsen en dus ook ervaringsdeskundigen”,
Die fusie van verschillende disciplines binnen één team heeft als kenmerk dat cliënten op verschillende levensterreinen tegelijkertijd kunnen worden geholpen. De psycholoog van het team helpt de cliënt met een goed gesprek, terwijl de woonbegeleider dezelfde cliënt bijvoorbeeld met praktische hulp bijstaat tijdens een afspraak bij de uitkeringsinstantie. Michel de Baan: “De opkomst van de ACT-teams in Nederland hebben mede tot gevolg dat ex-psychiatrische patiënten in loondienst worden aangenomen als ervaringsdeskundige. Ze maken vaak gemakkelijk contact met de cliënten door een groot inlevingsvermogen vanuit eigen ervaring
en kunnen daarom nuttige bijdragen leveren aan de gesteldheid van een cliënt. De sollicitatie-eis voor deze functie is een psychiatrisch verleden”, lacht De Baan.
In de verslavingszorg wordt al tientallen jaren gebruik gemaakt van betaalde ervaringsdeskundigen, maar verder werkten ze in Nederland tot de invoering van het ACT-model op veel kleinere schaal en vrijwel altijd vrijwillig.
Opleiding voor ervaringsdeskundigen
Dat is nu verleden tijd, want inmiddels kennen bijna alle provincies een GGZ-instelling met een ACT-team. Die groeiende vraag naar ervaringsdeskundigen blijkt ook uit het feit dat er in Rotterdam en Haarlem inmiddels zelfs 2-jarige SPW-opleidingen (sociaal pedagogisch werk) voor ervaringsdeskundigen bestaan. “De opleiding is op MBO-niveau en specifiek bedoeld voor mensen met een psychiatrische achtergrond die zelf in de hulpverlening willen gaan werken”, vertelt opleidingsdocente Marjo Boer van het Zadkine College. “Momenteel hebben we in Rotterdam dertig leerlingen. De deelnemers hebben één dag per week school en volgen daarnaast negentien uur stageonderwijs. Als ze na twee jaar het examen halen, zijn ze in het bezit van het landelijk erkende SPW-diploma”, aldus Docente Boer.
Het grootste verschil tussen een SPW-opleiding voor ervaringsdeskundigen en een reguliere SPW-opleiding is dat bij ervaringsdeskundigen extra aandacht wordt besteed aan reflectie op het eigen verleden. De leerlingen kunnen in situaties terecht komen waarin ze worden geconfronteerd met pijnlijke associaties vanwege hun psychiatrische achtergrond. De kunst is daar zo goed mogelijk goed mee om te gaan en de herinnering zelfs in te zetten bij het werk. De eerste groep ervaringsdeskundigen met een SPW-diploma studeerde vorig jaar af. Willy van Meurs hoorde daarbij. “Eigenlijk ben ik nu woon- en activiteitenbegeleider tegelijkertijd”, glimlacht ze. “Na het gezamenlijke teamoverleg aan het begin van de morgen, ga ik net als mijn collega's op pad. Ik bezoek gemiddeld acht cliënten per dag.”
Toch zijn andere SPW'ers binnen de GGZ Europoort twee tot drie loonschalen hoger ingedeeld dan Van Meurs. Haar ACT Teamleider Michel de Baan vindt dat niet vreemd: “Het is misschien zuur, maar wie als ervaringsdeskundige wordt aangenomen krijgt daar ook naar betaald. Daar verandert een later behaald SPW-diploma niets aan. Ik ben nu teamleider bij GGZ Europoort, maar als ik ga solliciteren als kok zal ik ook helemaal onderaan de ladder moeten beginnen. Ik krijg dan uiteraard niet betaald voor mijn capaciteiten als teamleider, maar als leerling-kok.”
Bijval van de AbvaKabo
Steven Makkink, medewerker van de stichting Kwadraad in Utrecht en medeoprichter van de vakvereniging, hekelt een te gemakkelijke houding bij GGZ-instellingen om ervaringsdeskundigen voor hun karretje te spannen. “Veel ervaringsdeskundigen zetten zich met hart en ziel in voor hun werk. De GGZ-instellingen vragen soms veel van ze. Daar mag best iets tegenover staan. Het probleem is alleen dat er binnen de organisatie niets voor ze is geregeld. Onze vakvereniging wil daar absoluut verandering in brengen.” De vakvereniging voor ervaringsdeskundigen vindt daarin bijval van de AbvaKabo: “Het lijkt me verstandig als we eens goed met elkaar rond de tafel gaan zitten. De vanzelfsprekendheid waarmee de GGZ deze mensen in de laagste loonschalen indeelt, lijkt me niet erg logisch”, denkt vakbondsbestuurder Elise Merlijn.
Een EVC-procedure lijkt haar een goede uitkomst. “EVC staat voor Erkenning Verworven Competenties. We kijken dan in wat voor soort profiel we een ervaringsdeskundige kunnen plaatsen. Ervaring en opleiding bepalen wat een redelijke loonschaal is voor die persoon.” Ervaringsdeskundigen inschalen naar ervaring en opleiding lijkt ook psychiater Niels Mulder een mooie maatstaf. Hij vindt het een nuttig idee dat de ervaringsdeskundigen zich verenigen in een eigen vakvereniging. “Het is nog een onontgonnen terrein. Ik kan me voorstellen dat de groep ervaringsdeskundigen behoefte heeft aan een duidelijk omlijnd functieprofiel met de daarbij horende arbeidsvoorwaarden.”
Mulder sluit ook niet uit dat een dergelijke 2-jarige SPW-opleiding zoals die in Rotterdam en Haarlem wordt gegeven, binnenkort als standaard sollicitatie-eis voor ervaringsdeskundigen in ACT-teams kan gaan gelden. “Een bepaalde professionalisering komt de uitoefening van het werk als ervaringsdeskundige alleen maar ten goede.” Opstapje
ACT-teamleider Michel de Baan denkt daar vooralsnog anders over: “Het is gewoon niet wenselijk iemand te gaan belonen naar diploma in plaats van naar functie. Het einde raakt dan zoek. Ik ken ook psychologen die een functie als woonbegeleider hebben geaccepteerd. Zij krijgen nu ook niet betaald als psycholoog, maar gewoon als woonbegeleider.” Ervaringsdeskundigen kunnen hun functie zien als opstapje, vindt de Baan. “Meestal komen ze blanco binnen. Ze hebben alleen ervaring als patiënt en doen binnen het ACT-team voor het eerst ook ervaring op als hulpverlener. Niemand verbiedt ze om na een paar jaar opgedane werkervaring door te solliciteren op andere functies binnen de GGZ. Een functie waarbij het SPW-diploma wel van pas komt.” 7 september woont Elise Merlijn namens de AbvaKabo voor het eerst een specifieke ACT-bijeenkomst bij van ervaringsdeskundigen. “Ik ben benieuwd wat deze mensen te zeggen hebben. Ik denk dat ze het meeste bereiken als we de krachten bundelen.” In het verhaal verwerkte bronnen: • Michel de Baan
Sociaal psychiatrisch verpleegkundige/ teamleider ACT GGZ Europoort
• Willy van Meurs
Ervaringswerker binnen het ACT-Team van GGZ Europoort; locatie Spijkenisse
• Fred Verdouw
Medeoprichter Vakvereniging voor ervaringswerkers
• Niels Mulder
Psychiater GGZ Europoort
• Elise Merlijn
Vakbondsbestuurder Elise Merlijn van AbvaKabo FNV
• Marjo Boer
Docent Zadkine opleiding Rotterdam voor ervaringsdeskundigen
• Steven Makkink
Medewerker stichting Kwadraad en medeoprichter vakvereniging voor ervaringswerkers
Niet in het verhaal verwerkte bronnen :
• Gijs Francken
Ervaringswerker Mentrum Amsterdam
• Hilly Beuving
Maatschappelijk werkster steunpunt GGZ Utrecht/ medewerkster project ‘Samen deskundig'
• Ed van Hoorn
Medewerker Instituut voor GebruikersParticipatie & Beleid en medeoprichter
vakvereniging voor ervaringswerkers

Inzet ervaringsdeskundigen in opmars

02-09-2008 Inzet ervaringsdeskundigen in opmars


Om inzicht te krijgen in de omvang van ervaringsdeskundigheid in de ggz is in juni 2008 samen met de Vakvereniging voor Ervaringswerkers in & rondom de GGZ (VvE) een korte enquête gehouden onder lidinstellingen van GGZ Nederland.

Bijna tweederde van de 44 deelnemende instellingen blijkt ervaringsdeskundigen in te zetten. Deze ervaringsdeskundigen zijn vooral te vinden in de functie van voorlichter, cursusleider/trainer en ervaringsdeskundig werker in (F)Act-teams. Vaak zijn de ervaringsdeskundigen niet in loondienst, maar worden zij slechts enkele uren of keren per jaar ingezet of worden ze op detacheringsbasis ingezet.

Ervaringswerkers in (F)Act-teams zijn relatief het vaakst in loondienst werkzaam. Er is nog een duidelijke professionaliseringsslag mogelijk op dit gebied. Dit komt ook tot uiting in beperkte beschikbaarheid van gerichte functieprofielen. Een aantal instellingen geeft wel aan deze profielen momenteel te ontwikkelen. De enquête resultaten vindt u op GGZ Kennisnet.

GGZ Nederland hecht belang aan de ontwikkelingen rond ervaringsdeskundigheid. In het visiedocument voor de langdurende zorg (beschikbaar vanaf 11 september 2008) wordt gepleit voor een toename van het aantal ervaringdeskundigen in de ggz als onderdeel van de herstelgeoriënteerde zorg.

Ervaringsdeskundigen ggz zijn gewild

Ervaringsdeskundigen ggz zijn gewild
8 april 2009


Voormalige patiënten dragen als ervaringsdeskundigen positief bij aan de ggz. Dat vinden cliënten en ervaringsdeskundigen. Ggz-organisatie Altrecht wil in 2011 meer dan honderd ervaringsdeskundigen in dienst hebben.

“Cliënten zijn heel positief over begeleiding door ervaringsdeskundigen”, vertelt Loes Roeleveld, student Sociaal-pedagogische hulpverlening aan de Hanzehogeschool. Zij presenteerde tijdens de Nationale Breingeindag een kwalitatief onderzoek van haar en Jolanda de Jong onder tien cliënten en tien ervaringsdeskundigen.
Waardering

Cliënten voelen zich begrepen door ex-patiënten. “Die weten hoe het is om client te zijn. ‘Ze staan naast je, in plaats van boven je’, zei iemand.” Ook ervaringsdeskundigen zelf denken dat zij dichter bij de patiënten staan en in hun team een andere kijk meebrengen. Het
werk is ook heilzaam voor henzelf. Roeleveld: “Door hun ziekte zijn ze geworden wie ze nu zijn. Ze waarderen het erg dat ze dat kunnen inzetten voor anderen.”
Cliëntenperspectief

Het Utrechtse Altrecht heeft inclusief stagiairs 23 ex-patiënten in dienst, en wil dat aantal voor 2011 vervijfvoudigen tot vijf procent van het personeelsbestand. Allereerst om de zorg te verbeteren, zegt bestuursvoorzitter Roxanne Vernimmen. “Het cliëntenperspectief zit nu aan tafel. De behandeling en de bejegening verbeteren daardoor, dat horen we van de cliënten.” De ervaringsdeskundigen zijn ook een rolmodel. “Patiënten zien: iemand die hetzelfde probleem heeft gehad als ik, heeft nu toch weer een leven opgebouwd en werk gevonden.”
Goede voorbeeld

Altrecht wil daarmee ook het goede voorbeeld geven aan andere werkgevers. “Psychiatrische patiënten zijn de meest gestigmatiseerde groep van Nederland. Wij willen tonen dat ze net zo goed werken als anderen.” Het streefcijfer van vijf procent is deel van de managementafspraken binnen Altrecht. Bij gelijke geschiktheid krijgen ervaringsdeskundigen de voorkeur. (Zorgvisie - Krista Kroon)
Lees ook:

Trend: Ggz wil meer ex-patiënten in dienst
Ggz vreest ‘hausse aan tuchtzaken’ door plan ZN
Drie keurmerken TOPGGz voor Altrecht en Parnassia

Stichting Door en Voor Databank Ervaringsdeskundigen

Unieke Databank!!
https://www.doorenvoor.nl


Informatie over de databank ervaringsdeskundigen

De Stichting Door en Voor heeft een databank ontwikkeld voor cliënten met Ervaringsdeskundigheid in de geestelijke gezondheidszorg.
Via deze databank met Ervaringsdeskundigen kan een beroep gedaan worden op de ervaring en kennis van cliënten of ex-cliënten om hun kwaliteiten in te zetten bij projecten, voorlichting, cursussen en dergelijke.

Het doel
De databank is opgezet door en voor Ervaringsdeskundigen uit de GGz om hun kennis, ervaring en vaardigheden aan te bieden aan cliëntenorganisaties, GGz-organisaties, opleidingsinstituten en andere organisaties.

Hoe werkt het?
Er ontstaat op deze manier een overzicht van deskundigen voor de vele projecten die er al zijn en voor nieuwe projecten van de diverse organisaties.
Deze organisaties kunnen bij de databank de speciale kennis en ervaring verkrijgen die zij wensen.
Daarop zal de databank bemiddelen in vraag en aanbod, met als doel het zo goed mogelijk inzetten van alle Ervaringsdeskundigen

Werving Ervaringsdeskundigen:
Vele Ervaringsdeskundigen melden zich aan bij de Stichting Door en Voor.
Daarnaast worden er door collega-organisaties ook Ervaringsdeskundigen naar de Databank verwezen.

Beheer en privacy
De Databank Ervaringsdeskundigen wordt beheerd door één beheerder van de stichting Door en Voor.
De bescherming van de privacy van de ingeschrevenen voldoet volledig aan de wettelijke eisen van de Wet Bescherming Persoonsgegevens.
Dit houdt in dat alleen de beheerder toegang heeft tot de persoonlijke gegevens. Zij (of hij) is ook de enige die kan en mag bemiddelen bij vraag en aanbod. Kortom uw gegevens worden volledig vertrouwelijk behandeld.

De databank is voortdurend op zoek naar nieuw talent.
Ook u kunt uw ervaring en kennis in dienst stellen van anderen.
Ook u kunt zich aanmelden bij de Databank Ervaringsdeskundigen van de stichting Door en Voor.

De databank is een project van de Stichting Door en Voor. De stichting ondersteunt en stimuleert initiatieven van cliënten.

Er is een eerste overzicht gemaakt van publicaties van de ervaringsdeskundigen die bij de Databank Ervaringsdeskundigen staan ingeschreven.